Type what you are searching for:

Afscheid van Els Ponstijn

Na ruim veertig jaar in het juweliersvak gewerkt te hebben is ‘onze’ Els Ponstijn per 1 juli met pensioen gegaan. We hadden Els, als gewaardeerd collega en vakvrouw graag nog wat langer in ons team gehouden, maar gunnen haar van harte deze nieuwe fase, waarin ze meer kan gaan genieten van haar vrije tijd.

Na haar laatste dag, blikt Els – vast niet voor het laatst- terug op heel van jaren bij Van Hell Juweliers. Met in het bijzonder een dankjewel richting al die mensen die ‘het vak’ voor haar geweldig maakten.

“Zaterdag 27 juni was het dan zover, mijn laatste werkdag bij van Hell Juweliers in Apeldoorn. Of eigenlijk bij Fabery de Jonge B.V. Deze naam verwijst naar de familie Fabery, waar ik in november 1978, nu ruim 41 jaar geleden, een start maakte in dit mooie vak. De juwelierswinkel van de familie Fabery was een mooie, klassieke winkel en zeer gerenommeerd. Het is de locatie waar de basis is gelegd en de liefde voor het vak is ontstaan.”

“Toen Ab van Hell in 1993 de zaak overnam, ‘kocht’ hij mij erbij en begon deel twee. De 27 jaren die ik bij Ab heb gewerkt, waren prachtige jaren. Een tijd waarin de zaak uiteindelijk is geworden tot wat het nu is. Zéker na de verhuizing naar ’t huidige pand is van Hell Juweliers een modern bedrijf, dat klaar is voor de toekomst! Ik vind het erg mooi dat ik deze ontwikkeling heb mogen meemaken. De jaren bij Van Hell Juweliers zijn jaren waarin onze klanten goede bekenden werden. En sommige méér dan dat.”

“Ik kijk met heel veel plezier terug op al die jaren en wil iedereen die mij de afgelopen weken nog even ‘gedag’ kwam zeggen – want afscheid nemen klinkt zo zwaar – ontzettend bedanken.”

“Heel erg bedankt voor de lieve, oprechte woorden, kaarten, bloemen en cadeautjes, maar vooral voor de vele persoonlijke verhalen waar ik in al die jaren getuige van mocht zijn. Deze zijn me dierbaar, waardevol en zal ik koesteren. Hopelijk zien we elkaar nog eens op één van de Van Hell events. Voor nu wens ik u allemaal alle goeds!”

Els Ponstijn